Oké, de eerste blogpost dus. Dus. De rode loper voor de premiere van On The Roads ligt klaar. Dranghekken zijn geplaatst. Beveiligers ingehuurd. De gastspreker op dit evenement staat gereed met de microfoon in de hand en denkt na over zijn tekst. Geachte lezers en visiteurs. Nee, dat is veel te formeel. Lieve rondsnuffelaars. Nee joh, ook niet. Wat dacht je van: beste reizigers? Nee, dat hebben ze bij de NS al. Fuck it. Wat maakt een goede introductie nu eenmaal uit? Heb je je identiteitskaart bij? De gastenlijst is namelijk gedrukt op een meterslange perkamentrol en de reserveringen zijn eindeloos. Niet goed, geen geld terug. Maar, nu je hier toch bent, kan ik je net zo goed even rondleiden in deze bescheiden arena.
Op de begane grond is van alles te beleven. Dat wat het verlangen je ingeeft wordt daar gevisualiseerd. Logica en ratio doen er weinig toe, alleen achteraf. Hier gelden de wetten van aantrekkingskracht. En dat wat je aantrekt behelst altijd iets dat ergens anders is dan waar je nu bent. Dat is de essentie van verlangen, toch? En reizen is verlangen. Het is het verlangen om een bepaalde plaats op onze aardbol te bezoeken, te zien, te aaien, te voelen, te ruiken, te toucheren, op te nemen, te bevangen, te likken, en te snuiven totdat alle zintuigen beroerd zijn en je tot het besef komt dat de wereld af en toe toch verdomd mooi kan zijn. Kortom, reizen stelt je in staat om iets te beleven dat je nog niet eerder beleefd hebt.
Kom je mee de trap op? Kijk, zoals je kunt zien bestaat de eerste verdieping uit een labyrint. Het leven is een weg, zeggen ze toch, of was het iets met bitch? Achja, laten we gewoon deze weg volgen en kijken waar het uitkomt. Overigens zal ik je iets opbiechten. Weet je wat mij altijd verbaasd heeft? Dat mensen hun hele leven dingen blijven doen die zij niet prettig vinden. Waarom is dat? Zou het komen door eeuwig geldgebrek? Of is het omdat mensen werkelijk niet weten wat voor situatie ze echt zouden willen zien voor zichzelf? Wat…wat kijk ‘ie me nou aan? Ik ben bloedserieus. Denk je dan ook niet dat het merendeel van de mensen nooit in het diepste van hun ziel gekeken hebben om erachter te komen wat voor levensstijl het beste bij hen past? Ik denk…oh, wacht, we zijn bij de deur naar de tweede verdieping. Kom, dan laat ik je zien wat hier is.
Reizen is het verlangen om een bepaalde plaats op onze aardbol te bezoeken, te zien, te aaien, te voelen, te ruiken, te toucheren, op te nemen, te bevangen, te likken, en te snuiven totdat alle zintuigen beroerd zijn en je tot het besef komt dat de wereld af en toe toch verdomd mooi kan zijn.
Hier zie je, zoals je kunt zien, jezelf. Een hele gang vol met beelden van jezelf in talloze mogelijke omstandigheden. Ja, inderdaad zie je bij de meeste beelden jezelf met een backpack om. En ja, het gaat meestal gepaard met een grote glimlach. Weet je wat dit zijn? Recepten voor een gelukkig leven. Het is niet zo moeilijk. Alleen moet je wel de beelden uitkiezen die naar jouw idee de meeste voldoening geven. En die dan de rest van je leven volgen. Capiche?
Nu, ik denk dat dit `m zo`n beetje was, de tour. Kijk gerust nog wat rond. Alhoewel er op dit moment nog veel dingen onder constructie zijn of nog gecreëerd moeten worden. Er zijn overigens nog 231 verdiepingen meer, maar daar kunnen wij niet bij helaas. De sleutels zijn verloren gegaan in het onderbewustzijn. Wel hebben we een rokersruimte in het souterrain. De rest van dit digitale vertrek is uiteraard rookvrij.
One Reply to “Een kleine rondreis”