Er is een behoorlijk lange tijd overheen gegaan sinds de laatste keer dat ik geschreven heb. In die tussentijd zijn er echter wel dingen gebeurd. Ik ben in die tijd driehonderdvijfenzestig keer in slaap gevallen, heb zevenhonderdenachtentachtig keer staand geplast, vijfhonderd koppen koffie gedronken, bij elkaar vijfenveertig uur gitaar gespeeld, dacht nul keer na over cricket, heb berekend hoeveel geld ik nodig zou hebben om een duurzaam bestaan op te bouwen, ben op en neer naar Hawaii geweest, en over het algemeen zoekende geweest naar het ultieme antwoord op het leven, universum en alles. Het antwoord zoals gesuggereerd in The Hitch Hiker’s Guide to the Galaxy is niet 42. Dit is slechts een tijdelijk antwoord.
Mijn voornemen voor de tijd die komen zal –oh nee wacht, tijd is een illusie en de toekomst is een gefabriceerd product in de geest voortgestuwd door de imaginaire orde – mijn voornemen voor het hier en nu is om na te denken over een eventueel structureel publiceren van meerdere artikelen per week per nu en dit dan voor een langere tijd nu vol te houden. De waarom-vraag is irrelevant. En waarom is dit irrelevant? Omdat niemand mogelijk ooit in coherente bewoording kan weergeven of verstandelijk kan verklaren wat de reden is om een blog te beginnen.
En wat is dan de reden van dit bericht? Dat zal ik je zeggen: om de wereld te laten weten dat de wederopstanding van On The Roads gekomen is, dat mijn bijdrage in het rijk der ideeen weer zichtbaar zal zijn, en dat er een nieuw actief blog is in de oceaan van 505.000.000 blogs die vandaag de dag ronddobberen op het wereldwijdeweb. Echter komt dit wel met de algemeen geldende interpretatie dat dit blog de beste is. Het heeft gewichtige inhoud, behandelt cruciale kwesties, morele dilemma’s en dringende zaken van aspecten die onderdeel zijn van bepaalde perspectieven die facetten omschrijven die uiterst belangrijk zijn. Kortom, semi-intellectueel geouwehoer over reizen enzo.
P.s. And it’s in English too!
